vrijdag 13 mei 2016

Sinds jaar en dag schilder ik de zee. Aanvankelijk vooral 'zeegezichten' met een horizon, lucht en wolken daarboven en het beweeglijke water daaronder, soms ook een stukje land erbij. Op deze manier schilderen wordt de zee door velen vastgelegd.
Maar water, zee, stroming en golfslag, zijn op zoveel manieren te bestuderen. 
Ik onderzoek na intensieve observatie vanuit een boot of vanaf de kust, op het atelier de eindeloze bewegingen van het water, steeds herhalende verhoudingen, de onregelmatige regelmaat en de geleidelijke veranderingen: kijken, kijken en vastleggen. Ik observeer, ik schrijf, ik fotografeer en ik schets met een tekenpennetje; daarna pas komt het moment waarop ik begin te schilderen.


Hieronder een detail van mijn laatste schilderij, "Mei XII".



De laatste tijd is het dus vooral de stroming van het water, wat mij boeit. 

En soms is het interessant om kennis te maken met (de ideeën van) collega's.

Zo 'ontmoette' ik A.P. Schotel via een boek dat vrienden mij cadeau gaven. 

Dat boek 'De wereld van het water' gaat over het werk van de schilder A.P. Schotel (1890 - 1958) , schilder uit Dordrecht. Afgezien van enkele uitstapjes wat betreft de onderwerpkeuze, heeft in vrijwel al zijn werk het water een grote plaats. Water van de Oude Maas, van de Merwede, water langs de kade in Dordrecht, water van de Zuiderzee, langs de kust van Bretagne, water op sombere dagen, weerspiegelingen in het water, kleine golven, rimpelloos water bij Loosdrecht, water met daarin zeilschepen en botters, weerspiegeling van het silhouet van Rotterdam of bedrijvigheid in de haven van Dordrecht. 
Maar nooit heeft het water in de hoofdrol op de schilderijen van Schotel, altijd is het water een decor, een voorwaarde voor het schilderen van een eigentijds tafereel. A.P. Schotel schildert het water op een prachtige manier, steeds anders. Hij kent het water heel goed, kan het daarom op een bijzondere manier schilderen en hiermee een sfeer duiden, waarin een bepaald onderwerp (bijvoorbeeld de bedrijvigheid in de haven) geschilderd wordt.  

En zelf kocht ik enige jaren geleden de film 'Hollandse licht' in Museum de Lakenhal. Hierin o.a. een interview met de Amsterdamse beeldend kunstenaar Jan Andriesse.

Andriesse (1950) benadert het water op totaal andere wijze; geen boten, geen kades, alleen water en licht, lichtval op golven. In mijn boekenkast staan het boek "Jan Andriesse" studies van inkt op papier, beweging van het water. Niets meer, niets minder. Of: ergens is een meerkoet vastgelegd op papier, de meerkoet die een relatief kleine beweging van het water veroorzaakt. Maar het gaat de kunstenaar niet om dat eendje, maar om die veranderingen in het water en het licht daarop.
Fascinerend, hoeveel variatie is er mogelijk. Steeds is het echt water. Geen abstractie maar: observatie en weergave. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten