zaterdag 28 mei 2016

Bewegingen op de Waddenzee en de Zuidelijke Oceaan.

Bezoek aan het waddeneiland is alweer voorbij, de boot is vol badgasten. Iedereen heeft net een zitplaats, dat wel; vreemden schuiven bijeen aan een tafeltje met een formica blad. Het zijn mensen die weinig met elkaar gemeen hebben of het moet een gevoel van beginnend heimwee zijn naar het net verlaten waddeneiland. De haren van de passagiers hebben een zilte geur. Ze hebben het zand nog aan de schoenen. Velen zien er voldaan uit. 

De mensen staren op hun mobiele telefoons of ze lezen een krantje. De geur van koffie, soep, patat. Een peuter vindt het allemaal te lang duren en huilt. Zij heeft nog geen belangstelling voor de zee, zoals ik. Ik zit bij het raam en staar naar het water.


Ik fotografeer de golven en patronen van het schuim op het wateroppervlak. De rederij laat passagiers niet op het dek, ik neem deze keer mijn foto's door vuile ramen.
Ik heb dit al zo vaak gedaan: kijken naar de beweging van het water, iedere keer zijn de omstandigheden (wind, getijde, boot, diepte) anders. Het boeit me. 

Hoe mild is de beweging van het zeewater op de Waddenzee op een rustige dag voorjaarsdag! 

In mijn rugzak heb ik 'Het waterboek', geschreven door Alok Jha (Maven Publishing 2015). 
Hij beschrijft o.a. een reis naar Antarctica; "De Zuidelijke Oceaan is de meest onstuimige zee ter wereld". 
"De eerste dagen op zee was iedereen vooral bezig met het wennen; aan de rollende oceaan, aan het dagritme op het schip en aan de andere passagiers en de bemanning". 
"Zoals ons was voorspeld werd de zee na een paar dagen varen steeds wilder. Vanaf de brug kon je de voorsteven een paar verdiepingen omhoog en omlaag zien gaan, een slinger op de brug zwaaide heen en weer en liet zo zien dat het schip twintig graden naar beide kanten overhelde terwijl we vooruit voeren". "Als je je door het inwendige van het schip verplaatste, waar je niet naar buiten kon kijken om een aanknopingspunt te vinden, voelde je de beweging van het schip overal waar je ging als een voortdurend veranderend zwaartekrachtveld". 
"Een open ruimte oversteken kon je beter vermijden. Was een omweg langs de boorden van het schip geen optie, dan had je een behoorlijke portie 
zelfvertrouwen nodig om de ruimte, met een aantal tussenstops bij aan de vloer verankerde objecten, over te steken. Maar dat was nog niets vergeleken bij de logistieke opgave waarvoor je kwam te staan als je een warme drank van de ene ruimte naar de andere wilde vervoeren".
(citaten uit bovengenoemd boek, blz. 33 - blz. 37)

Koffie halen op de boot van Rederij Doeksen, onderweg naar Harlingen, leverde werkelijk geen enkel probleem op. 
Toch zijn de Zuidelijke Oceaan en de Waddenzee met elkaar verbonden, daarover een andere keer.

Kijken, voelen, ervaren van de bewegingen van het water. Herinneringen aan eigen bootreizen en teksten van andere reizigers. Op het atelier schets ik op het ogenblik vele golfbewegingen met zwart krijt en met inkt. 





Geen opmerkingen:

Een reactie posten