Jaarlijks geef ik er een serie van 10 lessen (onderdeel van de cursus "Zeegezichten, landschappen en stadsgezichten") op maandagavond bij Ars in Leiden. We gaan nu, in februari, weer beginnen met het onderwerp 'zee'.
Al jaren schilder ik zelf voornamelijk de zee. Van enigszins realistische marines varieert het tot persoonlijke impressies en metaforen.
In de geschiedenis van het schilderen van de zee is een grote ontwikkeling te zien in de manier waarop de schilder (of - vroeger - zijn opdrachtgever) tegenover dit onderwerp stond. In de collectie van het Scheepvaartmuseum in Amsterdam zijn prachtige historische schilderijen van de zee te zien; de zee wordt in de zeventiende eeuw afgebeeld als 'decor' voor zeeslagen tijdens de Engelse Oorlogen. Later werd de zee als 'landschap' geschilderd, een grijsgroene massa waarin de storm vrij spel heeft en de mens op zijn koopvaardijschip maar heel nietig blijkt te zijn.
(detail schilderij van Hans Savery de Oude, circa 1600,
Collectie Scheepvaartmuseum Amsterdam.)
Nog later ontstaan er impressionistische zeeschilderijen en romantische zeeschilderijen.
Ik ben altijd verbaasd te zien over hoe men door de eeuwen heen de golven weergaf, zonder mogelijkheden van film en fotografie, nauwelijks de kans tot het maken van schetsen.
Een visueel geheugen als rijkdom in het talent van de kunstenaar, vroeger en nu. Je kunt dit - tot op zekere hoogte - ook ontwikkelen. Het begint met heel bewust kijken, ik merk dat ook de cursisten soms vertellen dat ze in de loop van de cursus heel anders naar kleur en vorm gaan kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten