maandag 29 februari 2016

Cill Rialaig Project: 
"Een plek om je terug te trekken op de rand van de wereld".
Afgelopen week was ik opnieuw op Bolus Head, zuid-west Ierland. Bij Cill Rialaig (Ballinskelligs). De eerste keer dat ik daar in de buurt was, enige jaren geleden, vertelde een taxichauffeur mij over deze plek. Alsof er op mijn hoofd te lezen staat dat ik de zee schilder.
Cill Rialaig; een aantal kleine achttiende eeuwse huisjes, verlaten door de bewoners in de periode dat Ierland door hongersnood geteisterd werd en in 1991 gerestaureerd en in gebruik als residentieplek voor Ierse kunstenaars en voor kunstenaars uit de rest van de wereld. 



Met een goede lens zijn de kunstenaarshuisjes vanaf Lams Head te fotograferen. Een rijtje huisjes op de helling aan een kleine doodlopende weg, op Bolus Head.


Ik fantaseer over een werkplek in dit rijtje huisjes. Prachtige uitzichten, tijdelijk isolement, contacten met collega's met wie ik zo'n inspiratieplek deel. Iedere dag kijken naar de wisselingen in sferen en kleuren van de zee en boven zee. Die observatie verwerken in impressies, uitwerken met verf en inkt. 



In het dorp Ballinskelligs, op anderhalf uur loopafstand van het project is een galerie/ontmoetingsruimte. We werden ontvangen door een jonge Ierse kunstenaar, Dervla O'Flaherty, die zeer intrigerend werk maakt. En er was een tentoonstelling van op de omgeving van Cill Rialaig geïnspireerde gouaches van Chris Rigby. Van hen beiden kan ik hier geen werk tonen, maar via google is werk van hen te zien.

donderdag 18 februari 2016

Vliehors poëzie: de eerste keer dat je dit ziet op het strand van Vlieland ben je verbaasd en geraakt. Volgende keren ga je ernaar zoeken:


De Vliehors Express rijdt sinds 2003 met speciale banden. Elk jaar is er een ander gedicht.

"Wat ik zocht vloeit hier langs je voeten stroomt door je handen
raakt aan je wang en verovert voor altijd je hart."


En op de strekdammetjes zitten de meeuwen......

vrijdag 12 februari 2016

Zeeschilderen, de lessen gaan weer beginnen!!
Jaarlijks geef ik er een serie van 10 lessen (onderdeel van de cursus "Zeegezichten, landschappen en stadsgezichten") op maandagavond bij Ars in Leiden. We gaan nu, in februari, weer beginnen met het onderwerp 'zee'.

Al jaren schilder ik zelf voornamelijk de zee. Van enigszins realistische marines varieert het tot persoonlijke impressies en metaforen.

In de geschiedenis van het schilderen van de zee is een grote ontwikkeling te zien in de manier waarop de schilder (of - vroeger - zijn opdrachtgever) tegenover dit onderwerp stond.  In de collectie van het Scheepvaartmuseum in Amsterdam zijn prachtige historische schilderijen van de zee te zien; de zee wordt in de zeventiende eeuw afgebeeld als 'decor' voor zeeslagen tijdens de Engelse Oorlogen.  Later werd de zee als 'landschap' geschilderd, een grijsgroene massa waarin de storm vrij spel heeft en de mens op zijn koopvaardijschip maar heel nietig blijkt te zijn. 




(detail schilderij van Hans Savery de Oude, circa 1600, 
Collectie Scheepvaartmuseum Amsterdam.)


Nog later ontstaan er impressionistische zeeschilderijen en romantische zeeschilderijen
Ik ben altijd verbaasd te zien over hoe men door de eeuwen heen de golven weergaf, zonder mogelijkheden van film en fotografie, nauwelijks de kans tot het maken van schetsen. 
Een visueel geheugen als rijkdom in het talent van de kunstenaar, vroeger en nu. Je kunt dit - tot op zekere hoogte - ook ontwikkelen. Het begint met heel bewust kijken, ik merk dat ook de cursisten soms vertellen dat ze in de loop van de cursus heel anders naar kleur en vorm gaan kijken.

zaterdag 6 februari 2016

Golfbewegingen (vervolg)

Ooit kocht ik een boek omdat één foto mij bijzonder aansprak.Tegenwoordig ligt deze afbeelding regelmatig onder handbereik op het atelier. Het is een luchtopname van een woeste zee, wilde golven (een vissersboot, storm, Europese westkust).

Wat mij vooral boeit is het ritme en de regelmaat van die golven. Op de foto zijn wilde stromingen te zien, vanaf grote hoogte vastgelegd, Heel duidelijk is de herhaling van de golven zichtbaar: vrijwel identieke bewegingen van watermassa op enkele tientallen meters uit elkaar, identiek qua vorm, grootte, schuim, ronding, beweging. 

Vanaf een laag standpunt, dus vanaf een boot, de pier, het strand, etc., is dit nauwelijks of niet te zien. We zien wel de regelmatige golven in de branding. Maar hun grote gelijkenissen zien we niet.


(eigen schets, 'branding Wijk aan Zee')


In onze taal wordt het woord 'golven' veel  gebruikt zonder aan watermassa's te refereren. 
Golven van weemoed. Golven van enthousiasme. Golven van angst. Een paniekgolf. Olie op de golven gooien. Koortsgolven. Golven van verlangen. En een vloedgolf van betekenissen.

En ik? ik probeer golfbewegingen te schilderen. 



(eigen schets, 'bewegingen')